Amazing race my ass...........

Nett panikk skreið yfir hópinn þar sem þetta þýddi að við næðum ekki áramótum heima. Þar sem við áttum ekki lestarferð til baka til Hong Kong fyrr en kl. 20:20 höfðum við hellings tíma til þess að velta þessu fyrir okkur. Gulla og Beta voru þær einu sem voru með gemsa sem virtust virka í Kína, þannig að þeir voru nýttir til hins ýtrasta en án árangurs. Í lestinni var sæst á eina lausn á málunum. OasisHongKong var með flug þetta kvöld á sama tíma og okkar, hálf tvö. Planið var.....að strax og við kæmumst til Hong Kong kl 22:20, myndu Andrés og Grétar bruna út á flugvöll og koma okkur í flug heim um kvöldið. Við hin bruna á hótelið og pakka í kvelli og koma okkur út á flugvöll. Ég get svarið það, að ég held að aldrei hafi svona hröð pökkun farið fram, hvergi í heiminum, ónei!! Eftir nokkuð af hlaupum upp og niður í hótelinu til að faxa upplýsingum og tékka út, var maður orðinn sveittur og sexí, en enginn var tíminn til að skipta um föt..... Út á völl fórum við og náðum að tékka okkur inn saman. Sveitt og sæl, þrátt fyrir smá leiða að vera að fara frá Hong Kong degi fyrr, sátum við í Transit, enn á ný. Við myndum ná fyrir gamlárskvöld alla vega, þó svo að enginn hafi þorað að segja það, hrædd um að kalla yfir okkur meira vesen.
Gatwick tók á móti okkur á ný og að þessu sinni var enginn asi á neinum. Við þurftum að finna hótel þar sem við áttum ekki flug þaðan fyrr en á morgun, Hótel Copthorne varð fyrir barðinu á okkur og undum við okkur þar í góðu yfirlæti og slökuðum á eftir æsing gærdagsins.
Heimflugið var rólegt en ánægjulegt og við öll ansi ánægð yfir því að ná heim til þess að vera með fjölskyldunum á gamlárskvöld. En Hong Kong og Kína var mikil upplifun og ég hlakka til þess að fara þangað aftur.....í það sinnið kannski aðeins norðar, Peking og Kínamúrinn kannski.